Het duurde even voordat ik besefte waar ik was. Ik opende mijn ogen en die waren zwaarder dan normaal, ik had in tijden niet meer zo diep geslapen. Ik hoorde dat mijn ouders en broertjes al opgestaan waren en met een gelukzalig gevoel stapte ik mijn bed uit.
“Goedemorgen! Lekker geslapen allemaal?”
“Ja zeker, jij ook?”
“Heerlijk!”
Met een grote lach op mijn gezicht liep ik de badkamer in en deed ik alvast mijn bikini aan. Ik keek mezelf aan in de spiegel en ik ontdekte een glinstering in mijn ogen die ik al lang niet meer gezien had bij mezelf. Ik kreeg kriebels in mijn buik, zoveel zin had ik in vandaag. Het was angstaanjagend dat ik me zo goed voelde. De lichte angst dat ik hier mensen tegen zou komen die het verhaal ook kenden bleef aan mij knagen maar ik probeerde er niet teveel aan te denken.
Toen we de ontbijtzaal inliepen zag ik dezelfde leeftijdsgenootjes als de avond daarvoor. Ik maakte oogcontact en lachte naar hen, ze lachten terug. Ik voelde mijn maag rammelen en ook dit had ik al maandenlang niet gehad. Mijn eetlust was volledig weg geweest de afgelopen maanden. Na een heerlijk ontbijtje waar ik eindelijk weer van kon genieten, vertrok ik naar het zwembad. Mijn ouders en broertjes liepen door naar het strand en nadat ik hen gedag zei zocht ik een bedje uit. Toen ik mijn handdoek uit mijn tas haalde werd ik aangesproken door iemand.
“Hee, jij bent ook Nederlands of niet?”
Lichtelijk verbaasd draaide ik me om en keek ik recht in het vriendelijke gezicht van een meisje dat ik meteen herkende van het ontbijt.
“Ja klopt!”
“Ah leuk! Ben je hier al lang?”
“Nee we zijn gisteravond pas aangekomen.”
“Ja dat dacht ik al! Wij liggen daar verderop met een groepje, kom je erbij liggen?”
“Ja is goed, gezellig.”
“Top! Ik heet Bente, hoe heet jij?”
“Isa.”
Ze pakte vastberaden mijn handdoek op en liep voor mij uit. Ik liep achter haar aan en even spookte de nare gedachten dat zij het verhaal ook zouden weten door mijn hoofd. Ik sprak mezelf moed in en probeerde er niet meer aan te denken. Op de achtergrond hoorde ik kinderen spelen in het zwembad, ze lachten en schreeuwden dingen naar elkaar. Maar hoe dichter we bij het groepje kwamen, hoe moeilijker het was om die gedachten weg te drukken. Ik was diep vanbinnen bang dat ik toch nog mensen zou tegenkomen die ‘mijn verhaal’ hadden gehoord. Mensen die mij niet zouden willen leren kennen zoals ik was, maar mij zagen als de persoon van het verhaal. We kwamen dichterbij en ik zag dat de nieuwe gezichten mij nieuwsgierig aankeken. Toen we bij hen aankwamen stelden ze zich aan mij voor en ik kwam er al snel achter dat ze uit een hele andere regio kwamen dan ik. Dat stelde mij gerust. Ik was er net een dag en ik had nu al nieuwe mensen leren kennen die mij niet zagen als de Isa van het verhaal. Mijn hoofd was eindelijk rustig en er viel een last van mijn schouders af toen ik mijn handdoek op het bedje legde.
“Ga je mee zwemmen?”
Ik keek recht in de helderblauwe ogen van de jongen die zich eerder had voorgesteld als Lars. Het waren de mooiste ogen die ik ooit had gezien.
“Ja is goed!”
We liepen naar het zwembad en ik merkte dat ik een beetje verlegen werd van hem. Hij was heel mooi. Niet alleen zijn ogen, maar zijn hele verschijning was een reden om verlegen van te worden.
“Vanavond gaan we met z’n allen naar de stad hier. Ga je mee?”
“Lijkt me leuk! Moet ik alleen wel even vragen aan mijn ouders.”
“Is goed hoor! Lijkt me ook leuk als je mee gaat.”
Ik besloot dat ik hoe dan ook mee moest met hen. Hij vroeg mij mee. Ik wilde heel erg graag met hem naar de stad toe, lekker drankjes doen en hem leren kennen.
Het was ontzettend warm en klam buiten dus het koude water voelde heerlijk aan op mijn oververhitte huid. Het zwembad liep schuin af waardoor je bij elke stap dieper in het water kwam. Stap voor stap voelde ik mijn lichaam afkoelen door het koude water. Ondertussen was ik in gesprek met Lars en ik merkte dat ik steeds meer over mijn verlegenheid heen kwam.
Ik hoorde achter me mensen het water inrennen en voordat ik het wist sprong er iemand op mijn rug en ging ik kopje onder. Proestend kwam ik weer boven en verbaasd keek ik om. Ik zag dat Bente lachend uit het water achter me kwam, zij was op mijn rug gesprongen. Alle zenuwen waren verdwenen, ik was volledig ontspannen. Ik lachte en duwde vervolgens Bente kopje onder en toen kwam de rest van de groep erbij. Niemand was meer veilig, iedereen ging om de beurt kopje onder. Het was heel erg lang geleden dat ik op deze manier kon genieten om met mensen te zijn. Ik voelde me even weer mezelf, de spontane, sociale en vrolijke Isa van voor alle ellende.