Ik zat op mijn bank en ik had een wijntje ingeschonken voor mezelf. Het drong steeds meer tot me door dat ik nu echt hier woonde. Dat het geen droom was, dat ik niet ineens wakker zou worden in mijn oude kamer, maar dat dit de realiteit was. Genietend van mijn wijntje was ik de opties aan het overwegen voor die avond. Ik zou lekker een avondje in mijn eentje op de bank kunnen chillen of een rondje kunnen lopen of ik kon mijn nieuwe huisgenootje appen om iets te gaan doen. Het idee om even alleen te zijn stond me wel aan maar ik kende mezelf langer dan vandaag. Ik wist dat ik later op de avond toch wel behoefte zou hebben aan gezelschap. Zeker nu dat eindelijk kon met iemand die mijn verhaal niet wist, die mij gewoon zou zien als ‘Isa’.
Ik besloot mijn nieuwe huisgenoot te appen om te vragen of ze vanavond tijd had om iets te gaan doen. Ze antwoordde dat ze nog aan het werk was maar dat ze daarna wel tijd had om wat te gaan drinken. Dat kwam perfect uit, kon ik nu nog even genieten van het alleen zijn en later op de avond toch nog iets leuks gaan doen.
Een uur later hoorde ik geklop op mijn deur en stond Vera daar.
“Wat ziet het er leuk uit!”
Ze keek rond in mijn kamer en ik voelde een bepaald soort trots. Trots dat dit mijn kamer was.
“Oké wat wil je doen vanavond?”
“Geen idee, wat kunnen we doen vanavond?”
“Ben je wel eens op stap geweest hier?”
“Nee, ik ken het eigenlijk helemaal niet hier.”
“Oké dan gaan we dat doen!”
Ik was heel benieuwd hoe het hier was om op stap te gaan en niet veel later stonden we in de badkamer om onszelf klaar te maken. Mijn make-up lukte verassend goed en tevreden keek ik naar het resultaat in de spiegel. De wijntjes hadden ervoor gezorgd dat er lichte blosjes op mijn wangen waren verschenen, mijn mascara hadden mijn wimpers langer gemaakt en de lippenstift maakte het af.
“Ben je er klaar voor?”
“Ja zeker, ik ben benieuwd.”
We pakten onze jassen en liepen de trappen af naar buiten. Het was een warme zomerse avond. De zon was net onder gegaan en het nachtleven was begonnen. Hier en daar zag ik groepjes studenten richting de stad lopen. Het waren lachende gezichten die duidelijk zin hadden in een leuke avond. Ik was eindelijk weer anoniem. Ik hoefde me niet druk te maken om mensen die ik misschien tegen zou kunnen komen. Na een minuut of vijf lopen kwamen we aan bij de eerste kroeg. Vera kende de bewaker en bleef even met hem praten. Lichtelijk ongemakkelijk stond ik naast haar, ik wist mezelf niet goed een houding te geven. Ik merkte dat alle gebeurtenissen van de afgelopen jaren nog steeds invloed hadden. Een licht besef van het feit dat mijn nieuwe start er niet voor zorgde dat ik mezelf meteen weer helemaal was drong tot me door. Ik wilde het niet accepteren dus stopte ik het zo snel mogelijk weer weg.
Vera pakte mijn arm en trok me mee naar binnen. De kroeg stond helemaal vol en met wat moeite liepen we door naar achteren. Daar bleven we staan en Vera begon meteen ritmisch te bewegen op de muziek. Ik had een stuk minder gevoel voor ritme maar ik deed mijn best om het toch een beetje te volgen met mijn bewegingen. Het duurde even voordat ik mezelf op mijn gemak voelde.
Ik keek naar Vera, hoe zij schijt had aan wat anderen van haar vonden, hoe zij lekker losging en gekke dansjes deed zonder enige schaamte. Ik merkte dat ik daar een beetje jaloers van werd en ik hoopte dat er een dag zou komen dat ik dat ook zou hebben.